Thorai lekhe dherai metdai hajur ghazal banauna lai
Kehi kore lekhe bhetdai hajur ghazal banauna lai
Bhijeka yi biu haru chhare maile umrelan ki bhandai,
Kehi sher pokhe lekhdai hajur ghazal banauna lai
Phul hajur yi gulab ka tipe kaada chumdai chumdai
Dui char shabda pokhdai hajur ghazal banauna lai
E-ula, e-sani ra matla le dukha didai garda malai
Twakka, tukka, pyat paardai hajur ghazal banauna lai
Mana dukhai kina bachnu ma ta kanchhu mare hunchha
Mari chha ni balla bhandai timle utsab gare hunchha
Aafno thauma thikai chhu ma bhandai timi hidepachhi
Kina basne ma yahi gauma antai basai sare hunchha
Sangai jaula paari bhandai haat samai lagera ni
Kholi bicha malai chhodi eklai timi tare hunchha
Khoto raichha bhagya mero dekhya kura paina maile
Chita mero jalna thalda ghat tira jhare hunchha
रुझि सकेपछि, छाता किन ओड्नु पर्यो?
छोडि गएपछि, नाता किन तोड्नु पर्यो?
हिजो सम्म संगै थियौ, एउटै थियो बाटो ।
बाटो मोडेपछि किन, चुरा फ़ोड्नु पर्यो?
खालि सिउदो रंग्यौदा, अग्नि साक्षि थियो ।
पराइ रोजि गएपछि, सिंदुर किन घोट्नु पर्यो?
सुखसयल दिएकै थे, अप्सरा झै राखेकै थे ।
अंतिम पल्ट बोलाएर, किन भेट्नु पर्यो?
तिमीले छाडेर गए देखि बेसरी पिउंदै छु
पीडाले फाटेको मन आँसु बगाई सिउदै छु
सपना बनेर फेरी किन आउँछौ बोलाउन
भुलेर अतीत हाँस्न खोज्दा मलाई तौलाउन
छातीमा राखेर ढुंगा मुस्किलले जिउदै छु
पीडाले फाटेको मन आँसु बगाई सिउदै छु
म यहाँ दु :खमा रात दिन काटेर बसे पनि
त्यो तिम्रो नजर बाट तल धर्तीमा खसे पनि
तिमी नै खुशी हुनु भनि संकल्प लिउदै छु
पीडाले फाटेको मन आँसु बगाई सिउदै छु
Aakashmai haraeka ek ek jun tara kelaera
Rackmai milkieka yugau yugaka itihaas paltaera
Sundar prakriti ko purano kahaniharu dohoryaera
Timi khoj garana sathi manchhe le haraeko shanti
Kina yaha rittirahechha manabata,
Kina feri siddhirahechha hridayako shuddhata
Ani kina maulaundai chha bhishan daanabata
Aafnai daju bhai maathi ladieko krur shoshanta
Yahi mukhya bishayaharu ko
Timi awashya khoj gara,
Ke thaha chha timilai
Desh mai chhura dhasneharu chalaaundai chhan satta!
Aafnai aama dasneharu chalaaundai chhan satta!
Rastra sewa garneharu kataidai chhan dada,
Mauka chhopi basneharu chalaaundai chhan satta!
Maya prem snehako bajar bhau sasto yahan,
Marna kammar kasneharu chalaaundai chhan satta!
Anyaya ra atyachar le sima naghda pani,
Kuna pasi basneharu chalaaundai chhan satta!
Priya aajakal
hamro maya premma
bichhodko aago
salkaauna khojneharu
urlane khahare jhai chhan
juna urlane khahare
jhari rokiye pachhiko
sukkha bagar jhai
astitwahin chhan
ra tyasta khahareharule
tayar paareko rananitile
hamro premma kunai abarodh
khada garna sakne chhainnan.
Kinaki ti khahareharulai
ma pahad banera chheknechhu
tesaile
priya timi nischinta rahi
sapana sajaya hunchha.
बेसहारा जिउदै म ढलेपछि आए हुन्छ !
मेरो लास चित्तामाथी चलेपछि आए हुन्छ !
आँशु झार या नझार ज्वाला भित्र जलाउदै !
मलामीले घोची घोची पोलेपछि आए हुन्छ ! !
लास संग अजम्बरी भनी लाको माया पनि !
आगो सितै दन्किएर जलेपछि आए हुन्छ !
मेरो सबै अस्तित्वहरू मेटाएर ख़ाक पारी !
ख़ाक भित्र खरानी झै गलेपछि आए हुन्छ !
किन मानिस आज, यति स्वार्थि भाको
सहि वा गलतको भेद, काहाँतिर गाको
अहंकार र दम्भले याहाँ, पिडा दिदो छ
आफन्त- स्वजनहरुको, हुर्मत लिदो छ!!
धोति फाडि रुमालको, संस्कार जागेको
लाज-घिन त्रास जति, याहाँ सवै भागेको
यो जिन्दगीमा अब, त्यो उमंग छैन !
थियो साथ जो मेरो, अब संग छैन !
क्यान्भास्मा कोरिएका, सयौ चित्र उन्को,
फिक्का छ्न्, तर भर्ने, कुनै रंग छैन !
आफ़्नाको पासोमा नै , बेरिन्छु म संधै,
मित्र र वैरी चिन्ने, मेरो ढंग छैन !
रेटेर आफै लाई, बली दिंदा पनि,
खै किन हो त्यो ईश्वर, अझै दंग छैन !
