रातभरि प्रश्न रोपीरहें
आँसुले लपक्क भिजेको मनको खेतमा
मेरो सिरानी सँधै एक्लो किन ?
रातभरि आँखा छोपिरहें
स्मृतिका तरंगले छिया छिया परेको चेतमा
मेरो मन सँधै एक्लो किन ?
समयले निको नपारेको घाउसितको भेटमा
मेरो रात यसरि सँधै एक्लो किन ?
Raatbhari prashna ropirahen
Aansule lapakka bhijeko manko khetma
Mero siraani sandhai eklo kina?
Raatbhari aankha chhopirahen
Smritika tarangale chhiya chhiya pareko chetma
Mero man sandhai eklo kina?
Samayale niko napareko ghau sitako bhetma
Mero raat yasari sandhai eklo kina?
सुधीर ख्वबि द्वारा रचना गरिएका अन्य लेखहरू
मृत्यु रोपेर , फूल फक्रिन्दैन (कविता)
