Priya aajakal
hamro maya premma
bichhodko aago
salkaauna khojneharu
urlane khahare jhai chhan
juna urlane khahare
jhari rokiye pachhiko
sukkha bagar jhai
astitwahin chhan
ra tyasta khahareharule
tayar paareko rananitile
hamro premma kunai abarodh
khada garna sakne chhainnan.
Kinaki ti khahareharulai
ma pahad banera chheknechhu
tesaile
priya timi nischinta rahi
sapana sajaya hunchha.
कविताहरु - पृष्ठ ५
लेखकहरू
किन मानिस आज, यति स्वार्थि भाको
सहि वा गलतको भेद, काहाँतिर गाको
अहंकार र दम्भले याहाँ, पिडा दिदो छ
आफन्त- स्वजनहरुको, हुर्मत लिदो छ!!
धोति फाडि रुमालको, संस्कार जागेको
लाज-घिन त्रास जति, याहाँ सवै भागेको
दशौँ वर्षे द्वन्दमा पिल्सिएका हामि नेपाली
छुट्कारा पाइएलाकि ! आश थियो यसपालि
कर्ताका कर्म याहाँ आज जो देखिदैछ
मनबाट आशा सव आज मेटिदैछ
जनविश्वास पोको पारि सभा भवन छिरेका
शान्ति र संविधान दिने जिम्मा काँधमा भिरेका
जनताको आकांक्षा के ! यीनलाई मतलव भएन
मुल काम लाथालिंग यीनको ध्यान गएन
राजनीति यीनका निम्ति कमाउ धन्दा भाकोछ
भ्रष्टाचार र कमिसनमा यीनको ध्यान गाकोछ
एकले अर्का संग छिर्के दाउ खेल्दा छन्
अहंकार र दम्भले अकारण पेल्दा छन्
यीनका बुद्ध फिराउन दवाबको खाँचो छ
मनन् गर्नुस मित्रहरु यो कुरा साँचो छ
मान्छेको मानसिकता परिवर्तन गर्ने हो भने
सवैको जीवनमा खुसियालि भर्ने हो भने
छाडौ बन्दुकको गोलि पड्काउन
छाडौ झुठ र जाल-झेलमा लड्काउन
छाडौ निरिह र निमुखालाई चड्काउन
छाडौ समयको पावन्दिलाई घड्काउन
यस्ले त केवल निरासा, कुण्ठा र आक्रोस
मात्र जन्माउने छ।
ईमानको खेति, विश्वासको उत्पादन,
सम भावको वितरण गर्न सिकौँ
यस्ले मानसिकता परिवर्तन गर्ने छ
सवैको जीवनमा खुसियालि भर्ने छ।
निर्दोष नयन बाट
अंश्रुधारा बगे कति-कति बलिन्द्र झैं
न त त्यो हर्षाश्रु नै थियो
थियो त त्यो अथाह पीडाको संकेत,
जहाँ नेपाल आमाको ईज्जत लुटिन लागिएको थियो
जहाँ नेपाल आमालाई फाँसीमा चडाउन लागिएको थियो
क्रुर,अधम र अनार्य सन्तान बाट
कतै बम बनेर आमाका खुशीलाई ध्वस्त पारिए
कतै तरवार बनेर आमाका शिर ढालिए
आमा मृत्यु सैय्यामा छटपटाई रह्यो
र देशद्रोही निकम्मा सन्तानहरु
रमित हेरी रहे
भोज भतेर चलाई रहे
खुसि मानि रहे ।
Madahos jhai hunchhu,
Unko byaktitwa lai nialchhu jaba
Aakas lai chumchhu, kshitij lai chunchhu,
Unko saamu jaba ma hunchhu
Aashama paudanchhu, kalpanama daudanchhu,
Unko chitra lai nialchhu jaba
Patuki bata tyo ainaa jhikchhu,
Surya lai heri khisikka haschhu
Tyo paridhi bhitra unlai nai dekhchhu
Tyo paripakwa baisha, tyo jhareka kesh,
Tyo sabhya bhesh, yo mayalu paribesh
Ma mugdha hunchhu tyasai tyasai
Usko chhabi mero saamu hunchha jaba
Taadha taadha kata chha u kunni
झुक्दै छ आकाश अनि भासिदैछ धर्ती आज
हराएको मर्यादा संगै गुम्दैछ अब लाज
सामाजिक मन्यता त रुडिबादमा पुरिएछ
आधुनिक भेलबाडिले पुरिदै छ नेपल आज
छोटिएछन् फरिया अनि हराएछन् चोलि आज
दौरासुरुवाल् मसिएछन् उड्यो शीरको टोपि आज
पसिना नि गनाउने रे अत्तरले भिजेपछि
पहरो चड्ने वीरलाइ पाखे भन्दा लाग्ने लाज
मानिस मर्दैन,
मानिस कहाँ मर्छ, रातमा कि दिनमा?
दिनमा मानिस मर्दैन त
रातमा पनि मानिस मर्दैन,
उसको गुण मर्दैन,
काम र व्यक्तित्वको सम्मान मर्दैन,
यो गीताको उपदेश छ,
'आत्मामा मूर्तिएको शरीर
मरेरै पनि मानिस मर्दैन',
उसले हरियो जीवनको दरकार देखेको छ,
उसैको बलियो काँधमा
विश्वको अभिभारा बोकेको छ,
अनि, सिर्जनाको नौलो सपनालाई
जीवनको पात-पातमा लेखेको छ,
त्यसैले,
कुकुर मरेझैँ
मानिस मर्दैन ।
सुन्दर तन र मनको
के कुरा गर्नु
ति सबै आफै बोल्छन
तर उनको नसुनेको
त्यो
कोकिलकण्ठ बोली
सुन्न पाएमा सायद
मेरा मनका चाहना
र भावना अझै
अरु पग्लिने पो
थिए कि ?
जसरी हिमालयका हिउँहरु
प्रचण्ड सुर्यको ज्योतीले
पग्लिए सरी
र ति पग्लिएका
मेरा मनका रहर
र चाहनाले
एक
बैंसालु लहर उत्पन्न गराई
सँधै सँधै उनकै त्यो सुन्दर
र आकर्षित तनमन
मेरै
अंगालोमा बाँधेर
सिंचित गरिरहने थियो कि
र हामी दुबैका
कैयौ बर्ष देखि
प्यासी रहेका
यौन कुण्ठाहरु
माया,
प्रेम, स्पर्सको
र चुम्बनको साउने झरीले
तृप्त हुन्थे कि अनि
हामी दुबैको संसार
एक
सुन्दर फुलबारी बन्ने थियो
तर यसमा मैले एक्लै
आँटेर के गर्ने ?
Kanda sanga dara laage phool tipna najau
Jel jaana dara laage ghus timi nakhau.
Bichhodko dara laage maya priti najoda
Ijjatko dara laage anushasan natoda.
Dudhma paake khir banchha paani ma bhaat
Ramro gare syabasi ta naramro ma laat.
Kodo rope kodai phalchha dhaan rope dhaan
Kukarmako phal kahilyai hudaina hai maan.
