१.
अन्धकारमा पिल्पिलाएको तारा
बादलले छेकिए तापनि
खरानीका थुप्राथुप्रा छोडी
मेरो धूँवा आकाशमा उडेको छैन,
म यही धरतीको आधारमा छु,
यो सानो परिधिभित्र
मेरो छोटो निवास छ,
म मरेको होइन
अझै नयाँ जीवनको आश छ।
२.
यो दोष र गुणको संसारमा
सुख र दुःखको विहार हुन्छ,
समय समयको स्थिति बदलिन्छ
त्यसैले आजको मौसम बदलियो
स्वस्थतामा अस्वस्थताको डेरा जम्यो
यो अस्थायी डेरा,
कविताहरु - पृष्ठ १५
लेखकहरू
अरबको बालुवामा डढ्दैछन् रे
मेरा प्रिय दाजुभाई
गाउँका भोका पेटहरु
अनि नाङ्गा आङहरुको तस्वीर
आँखामा झलझली नचाएर।
उनीहरुले मलिलो पसिनाको खोलो
मरुभूमितिरै बगाईरहँदा
धाँजाधाँजा भएर बाँझिरहेका छन्
गाउँका खेतहरु
अनि रुखिरहेका छन्
बारीका ति पाटाहरु।
म हेरी रहे
पल-पल हेरी रहें
एकनासले हेरी रहें
र तिमी देखाई रह्यौ नाटक
सडक-सडकमा
सदन-सदनमा
सभा-समारोहमा
उत्तिकै तिम्रो चर्चा चली रह्यो
मिडिया पत्रपत्रिकामा
गरि रह्यौ चिल्ला भाषानहरु,
अन्तस्करणमा थुपारेर दुरालाप ।
मान्छेको व्यबहारले मात्र अपुग भएछ तिमीलाई
र त नरपशु भएछौ
अधमको मुकुट लाएछौ
१.
मेरा बाबु घाँस काट्न वन गएका थिए
भीरबाट लडेर मरेछन्
उनलाई कसैले शहीद भनिदिएन;
मेरा दाजु भारी बोक्न बेँसी झरेका थिए
खोलामा बगेर मरेछन्
उनलाई कसैले शहीद भनिदिएन;
मेरी दिदी छोराछोरी पाउन नसकेर
सुत्केरी व्यथाले मरिछन्
उनलाई पनि कसैले शहीद भनिदिएन;
कठै ती बिचराहरू!
राजनीतिको गन्धभन्दा निकै टाढा थिए
त्यसैले त उनीहरूलाई कसैले शहीद भनिदिएन।
२.
त्यतिखेर समय पनि त अर्कै थियो
आजको जस्तो सजिलै शहीद हुन पाउने
भाग्यवान्हरू त्यहाँ थिएनन्;
प्रकृतिको कुनै एक
सुन्दर अनि मनोरम दृश्य
जहाँको सुन्दरता केवल
निश्चल र पबित्र जलको होस्
यो दुनियाँ अनि
दुनियाँका मान्छेहरु
लाग्छ त्यहि जलको सुन्दरतामा
हरपल हरक्षण रमिरहेछन
किनकी त्यहि जलाशयको छेवैमा
एक सुन्दर परी टुसुक्क बसेर
जललाई पनि आफ्नो सुन्दरताले तानी
लाग्छ उनि सौन्दर्य प्रदर्सन गर्दै छिन
त्यो उदाएको सुर्य,
तिम्रो सुभदिन को प्रतिक होला !
मेरो उदासता को सुचक हो,
मेरो म्रित्यु एकदिन नजिकिएको संकेत हो,
त्यो फ़ुलेको कोमल गुलाब को फ़ूल
तिम्रो लागि प्रेमको निसानी होला,
सुंदरताको बहार
तर,
मेरो लागि,
बस मेरो फ़ोटो मा चढाऊने हार हो,
कति फ़रक छ, सोच,
तिम्रो र मेरो,
सुंदर प्रक्रितिको
कनिका–टीप,
सडल चम्र्ममा राख्छन् सीप,
थामन प्राण,
विष्णुमतीमुनि अनगिन जल गो
करवीर चिताले पुस्तौँ दाबी
समाज, व्यक्ति कुन हो पापी ?
मलको थुप्रो सडक किनार
ज्ञानी गुनीको चल्दछ धार
दृगमा दिल खै ?
मानवता गीत हजार !
धम्र्मपथमा प्रेम–प्रसार
कसकन मूक अपील है ?
वैज्ञानिक एक धम्र्मतन्त्रले
राख्दछ स्थिति यो च्यापी !
समाज, व्यक्ति, कुन हो पापी ?
ए रे मखमल सेज मुलायम !
आधा घण्टा देऊ त टायम,
निम्ता मान,
यो चिथराको, चोक–चराको,
त्यक्त, अजान !
उडुसहरुसँग सोध त केही,
निज मानवताको नापी !
समाज, व्यक्ति कुन हो पापी ?
बिजुली चम्किदा
आकाश गर्जिदा
धर्ती थर्किदा
चैत्र र बैसाखे बताससगै,
बिस्तारै तातेको धर्तीमा !
डडेका कान्ला र पाखाहरुमा
बर्षाद संगै टुसाएका सिरुहरु,
नव पालुवा र बिरुवाहरु,
सधैं खेल्ने धारे ढुङ्गा
र
छेवैको रानी बनमा,
म नहुँदा,
मेरो अनुपस्थीतिमा
म माथी
ठूलै आरोप लागेछ..... ।
आरु फूल्ने बेला
म परदेशी भएँ रे
आरु फूल्ने बेला
मैले देश काल
मलाई चन्द्र-सूर्य सिउरिने शिर चाहियो,
मलाई मेरै निम्ती लड्ने बीर चाहियो ।
कतै बाँध बाधि थुनेका छन,
कतै साध बारी थुनेका छन,
मलाई फैलिएर बग्न दिने तिर चाहियो ।
मरूभूमी समतल होईन,
घुडा गड्ने दलदल होईन,
मलाई लालिगुँराश फूँल्ने आफ्नै भिर चाहियो ।
U maryo
Kathyangrieraai maryo
Ek aang kapada nabhai
Ek pet khaana napaai
Shitalaharko chapetaamaa
U marekai ho
Durgandhit bewarise laash
Ajhai uthna sakena
Benaam, gumnam mrityu
Nepali hunuko pida bhogyo
U pani maryo
Hijoko dinharumaa
Julfi batarera hidne
Mahako gunda aaja
Rataraat nayak bhayo
Sabai hamro bhandai gare
