रिसाएर नबोल्नेलाई ठुस्काउँन, कति मजा ?
भड्खारोमा पारेपछि मुस्काउँन, कति मजा ?
बाचाकसम कतिकति, सर्बेसर्बा आफै हुने
गर्छुगर्छु, भन्दाभन्दै, छुस्काउँन कति मजा ?
समस्याका पहाडहरु जल धाराका फुलौरा रे
सबै सामु ठिक्क पार्दै, फुस्काउँन कति मजा ?
आफ्नो दुनो सोझाएसी लथालिंग पार्दै अनि
सबै कुरा ठिक्क भन्दै, लुस्काउँन कति मजा ?
Lut ajhai kati lutchhau, yesai lutya man mero!
Tod ajhai kati todchhau, yesai tutya man mero!
(Lut ajhai kati lutchhau, yesai lutya man mero!)
Sunamiko chhal pani phikka laagchha aaja bholi,
Musaldhaare ashina le, yesai chutya man mero!
(Lut ajhai kati lutchhau, yesai lutya man mero!)
Bairi ko rup nadhar bho, chot dina timi malaai,
Aaphnaa le nai ghaat garna, yesai jutya man mero!
(Lut ajhai kati lutchhau, yesai lutya man mero!)
भेट हुँदा हामी कहिल्यै छुट्नु नपरोस
दुई मुटु एउटै होस् ,टुट्नु नपरोस !!
यात्रा रहोस् सधैं एउटै हात समाइ अघिबड्दा ,
गन्तब्यमा पुग्नु अघी फुट्नु नपरोस !!
माया प्रेम ले जात भात केही पनि भन्दैन ,
घान नमिल्ने मकै भट्मास झै अलग भुट्नु नपरोस !!
माया गर्नेको दुस्मन हरु धेरै नै हुनेगर्छन
अलग गर्न खोज्नेलाई तातो फलाम झै कुट्नु नपरोस !!
Ma ta timro chaubandiko tuna mai aljhie!
Khai kasari tyo dilko kuna mai aljhie!
Ke mohani laayau bhana, karke heraai le?
Ti aankhaako kasto jaadu tuna mai aljhie!
Bheten dekhi phulthyo hola phul piratiko,
Taadhai baata heryau ma ta muna mai aljhie!
Jodna paaye dui mutu ekai hunthyo hola,
Ek duna ek ko ma guna mai aljhie!
कसले बोले हुने होला ? कसको पो मुख ताक्ने होला ?
खाडलमा देश जाकिसके, अझै कति जाक्ने होला ?
जति जोगी आए पनि, कानै मात्र चिरिएका !
यो बरबादीबाट बच्न, कुन द्यौता पो भाक्ने होला ?
भरियाले गह्रौँ भारी, बिसाएझैँ चौतारीमा !
मनको भारी जनताले, कुन थलामा राख्ने होला ?
आफ्नो भुँडी भरेपछि, भुले भोकका सारा पीडा !
गरिबले नि लोकतन्त्रको, फल कैले चाख्ने होला ?
आफ्नै खोटो सिक्काले चुक्किएको रहेछू,
माछो-माछो भ्यागुतो भई फुत्किएको रहेछू ।
बेअर्थैमा दोष दिए आँखा तरि संसारलाई,
म त आफ्नै भाग्यले नै झुक्किएको रहेछू ।
दङ्ग पर्थे,छक्क पर्थे, त्यो चाल देख्दा अक्क-मक्क पर्थे,
तर सद्दे रैछन अरु सबै, म पो खुस्किएको रहेछू ।
जता जान्छू त्यतै सबै किन गनाउछन भन्थे,
बल्ल आज थाहा पाए म आफ्नै गु मा मुछ्छिएको रहेछु ।
चमकदार ति हरेक वस्तु, सुन हुन्न हेर !
जे छ त्यसमै चित्त बुझाउ, रुन हुन्न हेर !
ठटाउँदैमा ढ्यांग्रो, संगीतकार कोहि हुन्न,
छुन्न जसले कुना मनको, धुन हुन्न हेर !
नचलाउ है रक्षान त्यो, फोहोरको डङ्गुर,
छिटा पर्छ आफ्नै मुखमा, छुन हुन्न हेर !
सागर ले मात्र बोक्छ, नुनिलो त्यो स्वाद,
खोला को त्यो बगर मा, नुन हुन्न हेर !
उनको समिप भईन भने मुर्झाएर मर्छिन अरे ।
नफक्रेको थुङ्गा जस्तै कोपिला मै झर्छिन अरे।।
मेरो न्यानो स्पर्श ले,उनको आचल छुईन भने ।
होस् गुमाएर जिन्दगीभर,टोलाए झै गर्छिन अरे।।
अपारमायाले भरिएको,फुलको गुच्छा दिइनभने ।
आश मारेर क्षितीजपारी,सयौखोली तर्छिन अरे ।।
म उनको लागि बिना झरी,बादलु झै फाटे भने ।
मन मारेर जुनतारा झै,अन्धेरी मा सर्छिन अरे ।।
छिमेकिले सिमा मिच्दा, आशु मात्र बहने भो
बहादुरका सन्तान हामी, नामै मात्र रहने भो
पुर्खाहरुले देश बच्चाउन, काङ्गडासम्म लडेथे
शन्तति लाई धेरै हुँदा, ईतीहास मै रहने भो
बाउबाजेले आफ्नो क्षत्र, टिस्टा सम्म फैलाएथे
दुस्टहरुको छल्कपट मा, मेची मात्र रहने भो
सानो तर सुन्दर नेपाल, त-त म-म ताना-तान ले
घर भित्रै को झगडामा, सत्रु खुशी रहने भो
Kshanik haanso haasera ke garnu jivan bhari rune bhaye.
Samjhana sandhai saanchera ke garnu jivan bhari rune bhaye.
Paagal pan, mutuko dhadkan aauchha yaad ghari ghari
Dukhi jivan baanchera ke garnu jivan bhari rune bhaye.
Birahi manale gare ni maayaa saancho gare atut hunchha.
Kshanik maayaa gaansera ke garnu jivan bhari rune bhaye.
Tadpiyera basnu parchha yahaan biyogmai palpal mari.
Chaahat saaraa maansera ke garnu jivan bhari rune bhaye.
