Nawa varsha khushi bani, sabko manama phuli deu.
Buddhako shaanti phailai, sabko manama duli deu.
Naya bichar umanga ma, basantako paluwa bhai.
Haso chhardai varsha bhari, sabko manama jhuli deu.
Ke yuwa ke praudha ke mahila, ke purush sabai lai.
Pragatiko bato lagna, sabko manama ghuli deu.
Yaha bhai bhaiko jhagadama, desh ragatamya bho.
Shantiko nai biu ropi, sabko manama huli deu.
Ris raag irshya phalna lagai, swachha manale pheri.
Unnati ma doryaayera, sabko manama chuli deu.
बैगुनीले घात गर्दा बेहाल भएँ आज !
वियोगमा रुनु पर्दा बेहाल भएँ आज !!
न त घरको न त घाटको बनाएरै गयौ !
खुशीहरु सबै हर्दा बेहाल भएँ आज !!
संगैं जिउने संगैं मर्ने, कसम आफैं तोडी !
इच्छाहरु भित्रै मर्दा बेहाल भएँ आज !!
खुशी जति लुटीसक्यौ के नै बाँकी छर !
मनै भरी पिडा छर्दा बेहाल भएँ आज !!
Thahai bhayena malai kati chadai galai sakechhau
Bhitra bhitra yo mutuma tikho chhura chalai sakechhau
Ramdai thiye timrai mayama haraudai timrai chhayama
Aafno mana nyano paarna mero mana jalai sakechhau
Sangai hunchhu sayau juni timrai hu ma sada sada bhani
Yata makhkha paari antai dil jodi chhalai sakechhau
Bhanthyau pailo timi mero antim samma ni timi mero
Hola bhane bhar pare kayau mana dhalai sakechhau
दश नंग्रा खियाऊँदानी भाग् टर्छ आफ्नै ।
हरेक राती यही सोंचले प्राण हर्छ आफ्नै ।
हारेको त छैन, आत्माविस्वास बलियो छ ।
दृढ विस्वास पाखुरामा, मात्र भर्छ आफ्नै ।
भर कसैको पर्नु हुन्न" पौरखी हुनु पर्छ ।
स्वाभिमानी त्यो हुन्छ जस्ले गर्छ आफ्नै ।
धनले गरीब भए पनी मनले गरीब नहौं ।
त्यहीं स्वर्ग त्यहीं आनन्दको घर्छ आफ्नै ।
आत्मा सँधै स्वच्छ राख्नु माया-प्रेम भरी ।
दुःख पीड़ा नदेऊ नत्र आत्मा मर्छ आफ्नै ।
सुनाऊन मन लाग्यो कथा गाउँ घर को ।
झुपडी त्यो चुहिने मक्किएको खर को ।
सुधार्नलाई उद्रिएको कमाउने रहरलेनै ।
पसें विदेश दुःख पाईयो कामै छ डर को ।
आफ्नो भन्ने कोही छैन एक्लो छू म त ।
केही पर्दा साथ दिने कोही छैन भर को ।
आफ्नै देशमा केही गरी खान सकिएन ।
बेचिए झैं भान हुन्छ भर छैन खै हर को ।
जवानी छरेर हुर्किछ्यौ माधुरी ।
भनेको थोरैथ्यो फुर्किछ्यौ माधुरी ।
आँखामा गाजलु पोतेर तिमी त
परेली सबै नै खुर्किछ्यौ माधुरी ।
प्रितको चाहना बोकेर मनमा
जवान सामुन्ने घुर्किछ्यौ माधुरी ।
वसन्ती जवानी मुहान रसिदा
रङ्गिन थोपामा तुर्किछ्यौ माधुरी ।
Chhatpatai rahechhu aaja ma timilai bhetna
Barsau dekhi ko pyaas haru, lai metna!!
Kaali gori hochi pudki kasti bhayou kunni
Chanchal chhan yi aankhaharu, timilai dekhna !!
Sansaarko saara khushi diula parkhi basa malai
Udi aauchhu timro saamu kasle sakchha chhekna !!
Bishwas ma nai maaya adinchha dhairya gari basa hai
Dushman le ni saknechhaina hamro maayako, ghaati retna !!
धेरै सुनियो याहाँ क्रान्तिका कुरा
पढियो दर्शनका ठेलि पुराका पुरा!!
शिद्धान्तका के कुरा धेरै बुझियो
तरपनि किन याहाँ छन् सबै अधुरा!!
थाहा छ सबैलाई भन्न कठिन् भो
थोक हुन ठानेका सब रैछन झुरा!!
याहाँका परेछन् चल्ने खटनमा
अन्तनै कतै छन यीनका नि सुरा!!
कुरा ठूला छन सिन्को भाचिन्न
सदा ठान्या छन जनतालाई भुरा!!
हात् को रेखा मेटी आफ्नो भाग्य मेट्ने भए !
किन पुँज्थे ढुंगा साक्षात्, दैव भेट्ने भए !
देखाउँ म कसो गरी, माया तिमी लाई ?
रेट बरु करौती ले, घाँटी रेट्ने भए !
अमृत झै मिठो हुन्न, विष जे गरे नी,
किन खोज्थे अमृत नै, चिनी फेट्ने भए !
तान्यौ वर हात तानी, मेरो मान्छे भन्दै,
हाँस्छु आज तान्यौ किन, खै लखेट्ने भए ?
म, मानव हुनुको रहस्य खोतल्दैछु ।
यहाँ सब हुनुको रहस्य खोतल्दैछु ।
ईच्छा सबै कुण्ठित गरेर बाँचे म त,
यो सम्भव हुनुको रहस्य खोतल्दैछु ।
अल्प छ यो नेपाल भन्दछन् महाकवी,
र गजब हुनुको रहस्य खोतल्दैछु ।।
मान्छेहरु दानव भएछन् मान्चित्रमा,
कतै, रव हुनुको रहस्य खोतल्दैछु ।।
