यति मात्र फरक छ
तिमी र हामीमा-
तिमी बुद्ध भयौ,
हामी बुद्धू भयौ.....!
तिमीले,
दु:खको कारण ईच्छ्या हो भन्दै
महल त्यग्यौ.....,
हामीले,
ईच्छ्या पुर्तिले दु:ख मेटिन्छ भन्दै
महल बनायौ......।
तिमीले
असल जिवनयापन गर्दै
मृत्युवरण मोक्ष हो भन्यौ...,
हामीले
माहापापी भएर नि
प्राण जोगाउनु नै धर्म हो भन्दै
मृत्यु सँगाल्यौ......।
तिम्रा छिमेकिहरु
तिम्रो संगतले
अँगुलीमारबाट भिक्षु भए...,
तर हामी
तिम्रा संतान
भिक्षुबाट अँगुलीमार भयौ...।
Suresh Prasad Aryal Kanchho द्वारा रचना गरिएका लेखहरु - पृष्ठ ५
राधा हौ र पुरा छौ, आधा हुदा थाहा पाउली मेरो माया कस्तो रै छ,
रंग हौ र रंगिन छौ, सादा हुदा थाहा पाउली मेरो माया कस्तो रै छ ।।
क्रिष्ण छ र राधा छौ, सिँदुर भन्दा ज्यादा छौ,
मीरा हुदा थाहा पाउली मेरो माया कस्तो रै छ ।
धनबान बा की छोरी हौ मुला जस्ती गोरी छौ,
क्रुर हातले चिरा हुदा थाहा पाउली मेरो माया कस्तो रैछ ।
मिठास छ र मिठी छौ, सबले मनपराउनी ठिटी छौ,
तिनै मिठास पिरा हुदा थाहा पाउली मेरो माया कस्तो रैछ ।
फुलेछौ र गुलाब हौ,हर ख्वाबीकी खवाब छौ,
ट्याप्प टिपि गुलदशता भै बिदा हुदा थाहा पाउली मेरो माया कस्तो रैछ ।
आफ्नै खोटो सिक्काले चुक्किएको रहेछू,
माछो-माछो भ्यागुतो भई फुत्किएको रहेछू ।
बेअर्थैमा दोष दिए आँखा तरि संसारलाई,
म त आफ्नै भाग्यले नै झुक्किएको रहेछू ।
दङ्ग पर्थे,छक्क पर्थे, त्यो चाल देख्दा अक्क-मक्क पर्थे,
तर सद्दे रैछन अरु सबै, म पो खुस्किएको रहेछू ।
जता जान्छू त्यतै सबै किन गनाउछन भन्थे,
बल्ल आज थाहा पाए म आफ्नै गु मा मुछ्छिएको रहेछु ।
Kharako Chhano maageko hun, kina baasai bhutchhau hajur?
Bhaale Mayur mage sari kin laastai kutchhau hajur??
Bartamaan Sanga biraktiera aakaash nilna mukh aa garya ho ni !,
Public Toilet ma sari kina laastai mutchhau hajur??
Dash Nangra khiyaayeko jyaalaa maatra maageko ho,
Chhuttai Pradesh maage sari kina laastai chutchhau hajur??
Desh Luti thankyaayekaa ti gupta dhukuti po lutne ho ni,
Mai Jaabo bhikhaari ko ghar kina laastai lutchhau hajur??
Merai Dudha chori khaai dhaade bhai hida..sahe, maane,
Tara Ganaune vaayubam bhai merai naak chheu kina laastai phutchhau hajur??
Aafnai chhaya aafai baata taadha taadha bhaagchha achel
Ainaale khisi gardai jiskaaye jhai laagchha achel
Hosh chhaina, hawaas chhaina, bhok chhaina, pyaas chhaina
Timro kasam timrai naam ko bish khaaye jhai laagchha achel
Timrai nimti jiu jyaan didaa aankhaa tarchheu kina timi?
Bhaagya le ni mai maathi ris khaaye jhai laagchha achel
Gardan thaapdaa mutu haanyo, ghaayal banaai chhadyou kina?
Timro nisaanaa le jaani jaani mis khaaye jhai laagchha achel
Aafno aadhar aafai le nai khiskaaye jhai laagchha achel
Ainaale khisi gardai jiskaaye jhai laagchha achel
अन्याय र अत्याचारको
कालो कालको अन्तयको
निमित्त जब अनगनत
मशालहरु बल्दछन जुनकिरीसरि
अनि रक्तदिपहरु भर्भराउन थाल्छन
नया बिजयदिवश भित्रिने खुशीमा,
आमाहरु बिर सपुतहरुको माथामा
बिजयटिका लगाउदै गदगद भैरहेका हुन्छन,
अनि बहिनी र चेलीबेटीहरु
खुकुरी र तरबालका धार र वारका गीतहरुमा
नाचिरहेका हुन्छन,
तर,तबपनि,
आफ्नो पुच्छर मुनिको संसारको स्वाद लिदै
मस्त संग निदाई रहेका हुन्छन
भुस्या कुकुरहरु..........।
म पखेटाबिना नै खै कसरि उडिरहेको छु ।
चीलले चल्ला खोजेसरि तिमीलाई खोजिरहेको छु ।।
मेरो मायाको चरमता त हेर !
खोटबिहिन लाई छोडेर तिमीलाई मेरो देउताको लागि रोजिरहेको छु ।।
भाकल खोज्यो प्रेम परमेश्वरले भन्यौ ।
मानिदिए किनकि आजसम्म भनेको मानिरहेको छु ।।
त्यो पछ्यौरिको टुप्पो मात्र अलझिन सक्यो मेरो मायारुपि खुटिमा थाहा छ ।
तर पागल म तिमी त्यसैमा झुण्डिएकी छौ भनि तानिरहेको छु ।।
प्रिय हाल नसोध मेरो !
गणडकीको तिरमा हाम्रो मायाको बालुवा छानिरहेको छू ।।
ल्या त बुढि कुटेलौरो दरबार हान्न जान्छू,
धेरै भुके छाडा कुकुर यिन्लाई बान्न जान्छू ।
देश बना भनेको त कपाल मात्र कना छ,
ल्या त बुढि मेरो टोपी कान तान्न जान्छु ।
मगमगाउदो बास्ना थियो अहिले गु सरि गना छ,
ल्या त बुढि मेरो बेल्चा त्यो फोहोर फाल्न जान्छु ।
जन्ता सबै भोकै राखी बजियाहरु पो ढाडिए,
ल्या त बुढि मेरो गैटी पेट फोर्न जान्छु ।
आई एम साँरी सुन्तली अलिकति चडाई आ'छु,
यो झुकेको गर्दनलाई अलिकति ठडाई आछु ।
अति भा थ्यो सिन्के साला,मै हू भन्थ्यो तिन्के दादा,
झ्यापको तालमा च्याप समाई, कोई लाई उडाई, कोई लाई ढलाई आ'छु ।
जाहा जान्छु पुवर -बेकवार्ड भनि लास्टै रयाक गर्थे सुन्तली,
"ह्वाट ईज इन नेम" सोध्दै सबका गाला तताई आछु ।
प्लिज बोर नगर नाँन्सेन्स क्वेश्चन सोधि, होयर ईज जनेउँ-जुत्ता सोधि,
स्टुपिड्स् हरुलाई आज रियल लेस्शन पढाई आछु ।
घरमा मात्र नाम थियो, नाम मात्रको नाम थियो,
"द ग्रेट कान्छो" बनि आज, डार्लिङ्ग, नामको भ्यलु बडाई आछु ।
भजने बा कुनै परिचयको मोहताज छैनन किनकि ऊनि आफैमा एक परिचय हुन, ऊन्लाई कुनै चिजको आवाश्यकता छैन किनकि ऊनि आफैमा एक पूर्णबिराम हुन,ऊन्लाई खाँचो हुन्छ त एक जोडि मजुरा अनि भजन कार्यक्रमको... । भजन कार्यक्रममा भजनेबालाई निम्तो नदिनु भनेको आफैले भैरव डाक्नु हो । प्रसाद कलामा भजनेबा को "गिनिस बुक आँफ वाँर्लड रेकोर्डमा" नाम आउन सक्छ यदि नेपाल सरकारले अलिकति पनि सहयोग गरे तर सबैलाई थाहै छ, सरकार सँग सहयोगको आश राख्नु भनेको भग्वान गणेशसँग मोटर साईकलको याचना गर्नु हो । तरपनि जे- जति भएतापनि भजनेबालाई हाम्रो वरिपि नचिन्ने जिवित मान्छे मईले त आजसम्म भेट्याछैन है! भजनेबाको त्यो चुच्चे नाकको सुघ्ने क्षमताको आफ्नै छुटै लिला र ईतिहास छ जसलाई म आगामि दिनहरुमा "भजनेबाको नाशिकलिला" रुपि शिर्षकमा प्रस्तुप गर्ने छु तरपनि अहिलेलाई यति बुज्नुस् कि ऊनि हावाको बेग र गँध को भरमा भन्दिन सक्छन कि कून गाँऊको कुन यजमानले ऊन्लाई निम्तो पठाएन र त्यो पाक्दै गरेको प्रशादमा के के कमी छ... । अब यि रनथन छाडेर म सिधै मूलकुरो तिर लागे है त! टन्टलापुर मध्यान्नमा भजनेबा बिर्खेको बुबासँग असिना-पसिना भई रन्केको देख्दा म तीनछक परे । कुरो के रहेछ भनि बुज्न खोज्दा त बिर्खेमाथि रिस सँगसगै हाँसोपनि उठेव । मामिला सेन्टिमेण्टलमात्र नभई दिलको पनि रहेछ ।
