बौलाएको बनको कुकुर भुकायौ उतिबेला ।
टोक्ने कुकुर शहर भरी फुकायौ उतिबेला ।
गर्नु पर्थ्यो जुक्ति पै'ले बौलाएको मार्नलाई ।
पश्च्याताप छ ऐ'ले बुद्धि चुकायौ उतिबेला ।
के बचन दिएका थ्यौ ? गली-गली चाहार्दा ।
घुडा टेकी तिमीले सिर झुकायौ उतिबेला ।
तिमी कुपूत देशका ठुला भाषण धेरै गर्छौ ।
गास नपाई गाउँमा छाउरा ढूकायौ उतिबेला ।
माथी पुग्यौ सबै भुल्यौ गरीबका पिडाहरु ।
याद गर फर्की हेर देश सुकायौ उतिबेला ।
Maile matra aafno man pagalera ke hunthyo ra!
Chhodi jaane gaye aansu khasalera ke hunthyo ra!
Asmitama aanch aayo dii gayau manma chot!
Nishthurilai dil bhitra samalera ke hunthyo ra!
Na ta bolchha tasbir tyo siranima eknas!
Pida dinchha jhanjhan darda palera ke hunthyo ra!
Nitiko niyam ho re bhagyako khel jivan!
Lekhiyeko mukh dhunda pakhalera ke hunthyo ra!
दुख्दैछ मुटु छातीमा कुटी गजल लेख्दैछु ।
पिडाको मात्रा घटाई जुटी गजल लेख्दैछु ।
दुखेको मेरो दर्दको कथा कसले बुझ्ला र ?
सर्वस्व भन्नु उसैले लुटी गजल लेख्दैछु ।
देखाई छोड़ी स्वर्गकै सप्ना जलाई सबैनै ।
सपना मेरा गै'हाली भूटी गजल लेख्दैछु ।
दुनिया बोल्छ उनकै बारे फालिछे इज्जेत ।
उ भने सती सावित्रि खुट्टी गजल लेख्दैछु ।
दश नंग्रा खियाऊँदानी भाग् टर्छ आफ्नै ।
हरेक राती यही सोंचले प्राण हर्छ आफ्नै ।
हारेको त छैन, आत्माविस्वास बलियो छ ।
दृढ विस्वास पाखुरामा, मात्र भर्छ आफ्नै ।
भर कसैको पर्नु हुन्न" पौरखी हुनु पर्छ ।
स्वाभिमानी त्यो हुन्छ जस्ले गर्छ आफ्नै ।
धनले गरीब भए पनी मनले गरीब नहौं ।
त्यहीं स्वर्ग त्यहीं आनन्दको घर्छ आफ्नै ।
आत्मा सँधै स्वच्छ राख्नु माया-प्रेम भरी ।
दुःख पीड़ा नदेऊ नत्र आत्मा मर्छ आफ्नै ।
सुनाऊन मन लाग्यो कथा गाउँ घर को ।
झुपडी त्यो चुहिने मक्किएको खर को ।
सुधार्नलाई उद्रिएको कमाउने रहरलेनै ।
पसें विदेश दुःख पाईयो कामै छ डर को ।
आफ्नो भन्ने कोही छैन एक्लो छू म त ।
केही पर्दा साथ दिने कोही छैन भर को ।
आफ्नै देशमा केही गरी खान सकिएन ।
बेचिए झैं भान हुन्छ भर छैन खै हर को ।
देउसी र भैलो गुन्जिन थाल्यो घर्देशको आँगनमा ।
मै दुखी रुन्छु धुरु मा धुरु पर्देशको आँगनमा ।
दुख्दैछ मुटु कुटू र कुटू पीड़ाले अति भो ।
सुख त हजूर भाग्यमा कक्ति न लेखे जती भो ।
वारी र पारी झिली र मिली बत्तीको तांतीले
खोज्दै पो छनकी गाउँमा मलाई संगी र साथीले ।
म आउन पाईन दीदी र बहिनी तिहारमा न रोए
उनेर माल सयपत्री थुंगा आँसुले न धोए ।
बाँचेछू भने फर्केर आउँछू आईसालको तिहारमा ।
अहिलेलाई भने माफ़ गरे दीदी न बसे पिरैमा ।
फोटो छ राखी दैलोमा ओखार फोडर फाल्दिनु ।
न मारे माया दीदी र बहिनी जोडेर पाल्दिनु ।
फूल झैं बास्ना छर्नु मधु झैं मिठास घोल्नुस ।
गहना हो मानिसको सुमधुर बचन बोल्नुस ।
बस्न पाए थ्याच्च र बोल्न पाए प्याच्च अरे ।
जो सँग जून सभामा बोल्दा खेरी तोल्नुस ।
शेवा गरे मेवा मिल्छ श्रद्धा गरे देवा भन्छन ।
भगवान मानी आमा बाउको पाऊ मोल्नुस ।
दुःख राखे मनमा भारी लाग्छ जीवनई यो ।
सबै माँझ हजुरका मनका कुरा खोल्नुस ।
मनको माया धन तीर फुकायौ त्यतीखेर ।
चोखो माया गर्ने मान्छे चुकायौ त्यतीखेर ।
माया लायौ धोका पायौ स्वार्थी मन भएर ।
मायालु पाऊ बढेका थे रुकायौ त्यतीखेर ।
देउतै झैं पूजा गरें तिम्रै गुणगान गाएँ पनी ।
कदर भै'न अन्तै सिर, झुकायौ त्यतीखेर ।
खडेरी र मरुभूमि मेरो जीवन बनाई छोड़ी ।
प्रेम सागर म प्रतिको, सुकायौ त्यतीखेर ।
मर्न त मरेकै छौ देशका निम्ति मर बरु ।
त्यसै मरी जानू भन्दा अमरत्व भर बरु ।
अस्तित्व जोगाउन भविष्यमा नेपालीको ।
सम्झनेछ पीढ़ी पछी नाम केही गर बरु ।
अंधकार छ जीवन,उज्यालोको खोजीमा ।
रात कोखिएको ठाउँमा ज्योति छर बरु ।
स्वर्ग हाम्रो देशलाई बनाऊन आउनु सबै ।
वलिदानले देशको निम्ती नर्क झर बरु ।
Timro maya mutu bhitra swastha chha uttikai.
Chhodi gayau jindagi nai dhwasta chha uttikai.
Timro maya jaali raichha swartha pura garyau.
Hridaya ma yaad haru ni swachchha chha uttikai.
Masta yowan fijaai fasaayera chhodyau.
Jhajhalko ma tyi sabai parashta chha uttikai.
Piye kati din raat pida jhan badhchha.
Yaad hunchha darda badhchha sarbaswa chha uttikai.
