Hiuda nahunu sukha hoina hiudako nyanu sukha ho
Grishma nahunu sukha hoina
Grishmako shital sukha ho
Bedana nahunu sukha hoina
Bedana baadne hunu sukha ho
Ubho laagnu aafai ma sukha hoina
Ubho laagda daaha nagarne swajana hunu sukha ho
जगदीश घिमिरे द्वारा रचना गरिएका कविताहरु
चुच्चे पनि महान होइन
चिम्से पनि महान होइन
मुहुडामा जे जे देख्छौ तिमी
त्यही नै मान्छेको पहिचान होइन
जे देखिँदैन त्यो मान्छे हुन्छ
जे सुनिँदैन त्यो मान्छे हुन्छ
हुँकार अहँकार आडम्बरले होइन
मान्छेको ढुकढुकीले जे भन्छ
त्यही नै उसको पहिचान हुन्छ
सङ्घर्षको जुवामा जोतिँदा–जोतिँदा
जब मान्छे एक छाक खान पुग्ने हुन थालेको हुन्छ
अनि तिमी उसको दाँत फुकाल्न थाल्छौ
पराजय र धोकाको अग्निपरीक्षाबाट गलेर
जब मान्छे बल्लतल्ल देख्न र चिन्न थालेको हुन्छ
तिमी उसको दृष्टि खोस्छौ
जीवन जहाँ मात्र बुझिन्छ र मात्र बाँचिन्छ
जन्मेदेखि जहाँ केवल सिकिन्छ, सिकिन्छ, सिकिन्छ
र कहिल्यैपनि जानिँदैन
मेरो संसारको
मेरो सपनाको
सर्वश्रेष्ठ देशको
सर्वश्रेष्ठ शहर
मेरो काठमाडौँ !
मेरी माता ! मेरी प्रेयसी ! मेरो जीवन
तिम्रो यो दुर्दशा देख्नु लेख्नुअघि लेख्नुअघि
किन अग्निसात भइनँ म ?
किन तिम्रो गर्भस्थ भइनँ म ?
म यो निष्पाप बयान लेख्तैछु
किनभने
मेरो लेखनमा सरस्वती छन्
र तिनको ऊर्जा छ भने
मेरो र मजस्ताको पीडा बुझ्ने
र तिम्रो उद्धार गर्ने
कोही जन्मनेछ भविष्यमा
Ek waarta
Tapaile bhannu bhaeko thiyo —
‘Timilai dubidha bhayo bhane
Hatkela ma Nepal ko ek muthi maato uchaalera sodha
Usle je bhanchha
Tyahi timro antaraatma ko aawaaj hunchha.’
Ma tyo waachaal maato khojdai nayaan Nepal bhari dulen
Katai pani singo Nepal ko maato paaina
Samasta Nepal ko maato bibhakta bhaechha
Jaati jaati ko chaklaabandi ma
Ti chaklaabanda maato haru — jo ek arka sanga boldainan
Jo ek arka ko kura ra markaa bujhna chaahadainan
Ti pratyek chakala ko maato dhogera hatkela ma uchaaldai sodhen
Sabai le kehi bhane — kasai le bhaneko bujhina
Nayaan Nepal ma jo kunai jaati ko hundaina
कवि, केही त सार्थक लेख
शब्द धेरै लेख्यौ
केही सार्थक भाव पनि लेख
तिमीले सधैँ फूलका कविता लेख्यौ
अब रूखका कविता लेख
हाँगाबिँगा र मूलका कुरा लेख
ती अझ बढी सौन्दर्यमय र यथार्थ छन्जराका कुरा लेख
ती जराले समाउने माटाका कुरा लेख
जुन माटोमा तिमी र म जन्मियौँ
जुन माटो नभए तिमी पनि हुत्रौ, म पनि हुत्रँ
त्यो माटाको अस्तित्व जोगाउने जराका कविता लेख
जराका कथा लेख
तिमीले छहरा र नदीका कविता लेख्यौ
अब कुलाका कथा लेख
ती कुला जसले तिमीले र मैले खाने अत्र फलाउँछन्
जसबिना तिमी र म बाँच्न सक्तैनौँ
ती कुलाका कुरा लेख
Rachhan banaaunu pare
Koparaa milkaaunu pare
Plastic kasingar phyaaknu pare
Charpi bagaaunu pare
Sadak chha
Bidroha garnu pare
Samarthan garnu pare
Taayar baalnu pare
Maanchhe maarnu pare
'Adhikaar' kaa
Swadesh bidesh praayojit
Yaawat naara julus garnu pare
Bam padkaaunu pare
Sadak chha
Charpi chhaina disaa pisaap garna sadak chha
Aangan chhaina biskun sukaauna chhwaali sukaauna
Sadak chha
Aaphule gardaa tyo adhikaar ko dharma yuddha hunchha
Arule gardaa tyahi paap, anyaaya, atyachaar hunchha
Sadak miche hunchha jaggaa badhaaunu pare
Katgharaa haalnu pare pasal thaapnu pare
Thulo sahar ko thulo ghar ko thulo mancha ma
Thula tauka thulo gidi
Thula kahalaiyeka manchhe ka maajha ma
Baad hunechha
Bibaad hunechha
Pratibaad hunechha
Bholi tyo akhbaar ma chhapie pachhi haami le paisa tirera padhne chhaun
Haamra piramarka ka kura haru
Haami lai samabedana haru sahanubhuti haru saantwana haru
Haami maathi shraddha aasthaa
Aaja ka andhakar chhidi ka andhakar ma
Bholi ghaam laagne sapana haru
उद्देश्य खोतल्दै–खोतल्दै जाँदा
म उद्देश्यको समेत उद्देश्य पाउँदिनँ र
अर्थ सोध्दै–सोध्दै जाँदा
म अर्थको समेत अर्थ देख्दिनँ
अस्तित्व पहिल्याउँदै–पहिल्याउँदै जाँदा
म अस्तित्वको समेत अस्तित्व भेट्दिनँ
यो एक मुठी सास हो— जुन सत्य हो
योएक मुठी गाँस हो— जुन ध्रुव सत्य हो
जीवन
त्यही एक मुठी सास र एक मुठी गाँसका निमित्त
गरिने जालसाजी हो
Aau geet gaaun yuddha ko
Hatyaa ra hinsa ko kahilyai narokine shrinkhala ko
Samaya badaliyeko chha
Nayaa sahasraabdi maa
Khel ko niyam hoina
Khel nai badaliyeko chha
Aghi jasto
Bhogate hoina
Bam laatte bhakundo bhayeko chha
Suntalaa hoina
Grenade khaane kuraa bhayeko chha
Latthi hoina
Raifal dandi bhayeko chha
Ra kaartus biyo bhayeko chha
Khel maarne ra marne bhayeko chha
Nayaa khel bhanchha
Thok thok thok
Haan maar kaat sidhyaa
