मेरो अटोग्राफमा-
कुन्नि के लेखिमाग्न भनेर होला...
मैले पठाएको हजुरकोमा...
एकै शब्द पनि लेख्न नसकी,
कति लजाएर,
मेरो हजुरले...
यौटा गुलाबी पन्नाभरि मात्र मुस्कुराइदिनु भएछ !
मेरो अटोग्राफको
गुलाबी पन्नाभरि मुस्कान पोखिदिएर
अझ गुलाबी गुलाबी बनाइदिनु भएछ ।
यसको आफ्नो कथा हुन्छ !
बसन्तमा-
फूललाई पनि शरम लाग्छ ।
हेर्नोस्न, फेरि हेर्छन् कसरी
तन्नेरी हृदयका अनुरागले भरेका दृष्टिहरू !
वैरागी काइँला द्वारा रचना गरिएका कविताहरु - पृष्ठ ३
पानी... पानी... पानी
वाग्मती लहरले उठेर बर्सिदेऊ
पानी... पानी... पानी
जलेको मनझैँ
डढेलो सल्केको वनझैँ
रुख र पातहरूमा दुर्लभ अभिलेखहरूझैँ
सिङ्गो देश आगाको भेलमा जलिरहेछ जिउँदै ।
आगो मनबाट लाग्यो कि तनबाट ?
मनमा लाग्यो कि वनमा ?
लायौँ आफ्नै घरमा आगो आफैँले, उहिले कहिले ?
मैले लाएँ कि तिमीले लायौ ?
सीमा नाघेर कि को आयो तेस्रो व्यक्ति र लगायो आगो ?
खप्न सकेनौँ एकले अर्काको उपस्थिति,
अस्वीकारको ठक्करले ठक्कर दिँदै ठक्करले ठक्कर
सल्क्यो मन साँघुरो ठोँक्किदै द्वेष र हिंसाको झिल्काले
र समय र जीवनको भूगोल ढाक्यो...
Bina saas kaa jiudaa laas haru
Jibhro kaati di iekaa maanis haru
Municipality kaa dharaa maa thupriekaa
Rittaa tin ra baalti kaa khaapai khaap ko laain jasto
Aafno riktataa bharna pani nasakera
Lajaaundai lajaaundai aakaash tira herera ke ke maage jhai
Haamraa ghar ghar maa, chulaa chulaa maa, kothaa kothaa maa
Maanis haru chupchaap baschhan.
Ek arkaa prati aatanka ko prashna chihna jasto
Yi haamraa galli haru
Yi haamraa pich road haru
Akarmanyataa le alkatraa jhai kaalo bhaekaa chhan
Malai maanis bhaekaa maa glaani hunchha ani -
Ma mero wajan jati mero dharti lai bhaar bhaeko hunchhu.
Bina aas kaa jiudaa laas haru
Jibhro kaati diekaa maanis haru
आकाश ढाक्ने सलहहरूका झुण्डले
भर्खरै चाटेर छोडेका नाङ्गा डाँडाहरू
धस्रिएका अनि पिल्सिएका छात्तीभरि बोकेर,
मिक्जिरीका फूल शताब्दीको छात्तीभरि सुर्केर,
तुनामा,
कोटमाथि बटनहोलमा
बजारको बाँधिएको आयतनभित्र
बगरिहेका भ्यात्त घोप्टिएर
असङ्ख्य छायाहरूका भीडभित्र
हुस्सेमा महायुद्धहरूका बारुदको
कावा खाइरहेका...
आँधीमा
आँखाहरू...
शून्यमा,
जिन्दगी भाँच्चिएर फर्केको प्रारम्भमा, फेरि !
(१)
म र मेरा कथा बेगल छन् र
हुन् पनि ।
मानिस र मानिसको कथा बेगल हुन् र
छन् पनि ।
तिरोहित देहबाट अङ्गप्रत्याङ्गहरूमा
महाकथाको स्थापत्यमाथि
तीर्थ जन्माएर उहिले
आँखाले पहेँलोमा मृग खेदेर दगुर्यो जङ्गलभित्र
र हरायो जङ्गलभित्र सधैँलाई ।
हो, कथा झाङ्गिएको जङ्गलै जङ्गल
झ्याम्म वटबृक्ष सबैलाई ... छ, ...
चौतारीमा ओत लागेर उहिले
तिमीले
मेरो कथा, पूराकथा सुन्यौ र सुनायौ,
र मलाई खोज्न अनवरत दगुर्यौ ...
आधारातपछि
रक्सी दोकानबाट म के निस्किएको छु :
प्रत्येक खोंगी र खोरभित्रबाट
पखेटा फट्फटाउँदै विद्रोहको
कुखुराका भाले बासेर मेरो स्वागत गर्दछन्,
यहाँको बातावरणको निम्ति
यहाँको निर्जीवताको निम्ति
यहाँको व्यवस्थाको निम्ति
मेरो रक्सीको गन्धले भिजेको निश्वास पनि
आज, ठुलो आँधीसरह भइसकेको छ
सडकका दुवैतिर लाम लागेका यी आलिशान भवनहरू
आफ्नो जगसहित आफ्नो कमजोरि माटोमुनि गाडिदिनु
अब, अब, अब लड्नलाई तयार छ,
